Η ιστορία της Λευκάδας

Η ιστορία της Λευκάδας χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη οι πρώτοι της κάτοικοι ήταν οι Λέλεγες προελληνικό φύλλο που κατακτήθηκε από τον Λαέρτη, πατέρα του Οδυσσέα και μάλλον από κατοίκους της Κεφαλονιάς.

Οι  έρευνες του Γερμανού αρχαιολόγου W. Dorpfeld  τοποθετούν την πρώτη ύπαρξη ζωής στη Λευκάδα στη νεολιθική εποχή στα μέσα της τέταρτης χιλιετίας π.Χ.. Το όνομα του αρχαιολόγου  W. Dorpfeld  (Δαίρπφελδ), συνεργάτη του Ερρίκου Σλήμαν στην ανασκαφή της Τροίας, ανέπτυξε τη θεωρία σύμφωνα με την οποία υποστηρίζει ότι η Λευκάδα ταυτίζεται με την Ομηρική Ιθάκη.

                                                                             Ο τάφος του Γερμανού αρχαιολόγου Δαίρπφελδ στο Νυδρί Λευκάδας

Σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα του έχουν αποκαλυφθεί στη Χοιροσπηλιά Ευγήρου και στην Ασβοσπηλιά Φρυνίου (υπολογίζεται ότι ανήκουν στην ύστερη φάση της νεολιθικής εποχής4.500-3.200πΧ) καθώς και κοντά στο Νυδρί όπου εντοπίστηκε οικισμός που  χρονολογείται στο 2.700-2.300πΧ, στη πρώιμη δηλ. εποχή του χαλκού.

Μετά τους Αχαιούς,  ακολουθεί η κάθοδος των Δωριέων που ιδρύουν την πόλη Νήρικος που ανακαλύφθηκε στο Καλλιγόνι στη θέση Κούλμος. Περιστοιχιζόταν από μεγάλο τοίχος του οποίου ένα μικρό τμήμα σώζεται και σήμερα..

Ευρήματα ανασκαφών στην Αρχαία Νηρικό

Το 625 π.Χ.  οι Κορίνθιοι κατέλαβαν το νησί και έφτιαξαν εδώ το δίαυλο της Λευκάδας, ένα από τα μεγαλύτερα έργα της αρχαιότητας όπου άνοιξαν τον ισθμό που ένωνε τη Λευκάδα με την Αιτωλ/νία.

Η  Λευκάδα συμμετείχε στην ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ.,στη μάχη των Πλαταιών και στον Πελοποννησιακό πόλεμο το 431 π.Χ.  

Το 338 π.Χ.  κατέλαβε τη Λευκάδα ο πατέρας του Μ. Αλεξάνδρου ο Φίλιππος Β΄. Λευκαδίτες ακολούθησαν πιστά και το Μέγα Αλέξανδρο στην τεράστια εκστρατεία του. Φαίνεται ότι από τους ακολούθους αυτούς ιδρύθηκε η ομώνυμη πόλη στην παραλιακή Συρία, καθώς και μια άλλη κοντά στην Δαμασκό.

Αργότερα τον 2ο αιώνα πΧ οι Ρωμαίοι έγιναν οι νέοι κατακτητές του νησιού. Στα χρόνια της ρωμαϊκής κατάκτησης κατασκευάζεται η λίθινη γέφυρα 700 μέτρων που συνέδεε την πόλη της Λευκάδος με την Ακαρνανία και ανοικοδομείται το αρχαίο τείχος .Με την ίδρυση της Νικόπολης απ’ τον Οκταβιανό Αύγουστο, μετά το 31 π.Χ., μεγάλο μέρος των Λευκαδίων εποικίζει αναγκαστικά την περιοχή.

Στους βυζαντινούς χρόνους, το νησί υπαγόταν στο δεσποτάτο της Ηπείρου μέχρι το 1293,όπου πέρασε στα χέρια τον Φράγκων, αφού δόθηκε ως προίκα στον κόμη  Ιωάννη Ορσίνι, ο οποίος παντρεύτηκε την κόρη του τότε δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρου Α΄. Ο Ορσίνι έχτισε το κάστρο της Αγίας Μαύρας  για να προστατεύσει τον τόπο από τους πειρατές.

Το κάστρο της Αγίας Μαύρας

Το 1479 οι Οθωμανοί καταλαμβάνουν το νησί, κυριαρχία που κράτησε για περίπου 200 χρόνια. Η Λευκάδα, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, γίνεται το μοναδικό νησί απ' τα Επτάνησα που γνωρίζει την τουρκική κατοχή.

Ακολουθεί μια μακρά περίοδο Ενετοκρατίας  (1684-1797).οι Ενετοί μετέφεραν την πρωτεύουσα  απ' το κάστρο όπου ήταν κτισμένη, στη σημερινή της τοποθεσία. Εκμεταλλεύτηκαν την αγροτική παραγωγή (μαλλί) και οργάνωσαν την κοινωνική ζωή με τη διοίκηση και τους υποχρεωτικούς φόρους.

Το 1797 όταν ο Ναπολέων Βονοπάρτης κατέλυσε το Ενετικό Κράτος, η Λευκάδα βρέθηκε στα χέρια των Γάλλων και πέρασε στους Άγγλους το 1810.
Το  1815 όλα τα Επτάνησα με τη συνθήκη των Παρισίων, έγιναν ανεξάρτητο κράτος, «Το  Ηνωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων» υπό την αρμοστεία της Μεγάλης Βρετανίας.

Το 1864, όταν μετά την έξωση του Όθωνα, ανέβηκε στο θρόνο ο Γεώργιος Α, τα Επτάνησα επανασυνδέονται με την  Ελλάδα και έκτοτε έχουν μία κοινή ιστορική διαδρομή.

Τα χρόνια εκείνα το νησί γνώρισε ευημερία, χάρη στην άνθηση του εμπορίου , η οποία δεν κράτησε και πολύ αφού περονόσπορος κατέστρεψε όλους τους αμπελώνες του νησιού, οδηγώντας τους κατοίκους του νησιού στη φτώχια και την απελπισία.

Τότε αρχίζει και το μεγάλο μεταναστευτικό κύμα στην Αμερική και τον Καναδά που διαρκεί μέχρι το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου, οπότε αρχίζει και η σταδιακή ανάκαμψη του νησιού.

Αυτή είναι επιγραμματικά η  μακριά και  επίπονη ιστορία της Λευκάδας.